ال‍رساله العليه في الاحاديث النبويه(از: كمال‌الدين يا معين‌الدين حسين بن علي كاشفي هروي بيهقي معروف به حسين كاشفي(-910 ق).)

نبذة عن كتاب ال‍رساله العليه في الاحاديث النبويه(از: كمال‌الدين يا معين‌الدين حسين بن علي كاشفي هروي بيهقي معروف به حسين كاشفي(-910 ق).)

شماره بازیابی: 2036
شماره مدرک کتابخانه مجلس: IR‮‭10-23212‬‬
زبان اثر: عربي
عنوان و نام پديدآور: ال‍رساله العلیه فی الاحادیث النبویه/ از: کمال‌الدین یا معین‌الدین حسین بن علی کاشفی هروی بیهقی معروف به حسین کاشفی( -910 ق).
تاریخ کتابت: ، اواخر قرن13 ق.
قطع: ؛ 5/ 15* 5/ 20 سم. 267 ص. 18 س.
آغاز، آغازه، انجام، انجامه: 2شعار خود مکن غیر از ثنا خوانی و مداحی/ که مدحش بس بود ما را ز لذتهای روحانی. در پایان نسخه در ص 265 – 266 برخی مطالب متفرق به خط کاتبی که اصل نسخه را نوشته ثبت شده و پس از ان در ص 267 چهار بیت از ناصرخسرو امده که مطلع ان این است: ای خورده ز ایام فریبنده دمی چند/ ای عمر تلف کرده برای درمی چند. و به این بیت به پایان می رسد: این پند اگر بشنوی از ناصر خسرو/ بهتر بود از ملک ری و گنج دماوند.
1الحمد لله الذی زین شرف السیاده بانوار… .
2… چو دولت ز پیش از اندازه ده.
نوع کاغذ:فرنگی سفید اهار مهره دار معمول اواخر قرن 13 ق.
تزئینات جلد:میشن سیاه و خط کشی کرده بی مقوا.
يادداشتهاي مربوط به مشخصات ظاهري اثر: نوع خط:خطوط مختلف تحریری متوسط. عناوین به همان خطوط اصل به سرخی نوشته شده.
يادداشتهاي مربوط به نمايه ها، چکيده ها و منابع اثر: ماخذ فهرست، مجلدچهارم6، صفحه 2847.
يادداشتهاي مربوط به خلاصه يا چکيده: مولف این کتاب را در هشت « اصل » تألیف کرده: اصل اول. در توحید و اسلام و ایمان و نعت و صفت. اصل ثانی. در عبادت و انچه متعلق به ان است. اصل ثالث. در فضل قران و دعوات و اذکار. اصل الرابع. در مکارم اخلاق و فضایل انسان. اصل خامس. در اوصاف ردیه و رذایل اخلاق. اصل سادس. در اداب اهل سلطنت. اصل سابع. در ان چه تعلیق بازمنه و امکنه و البسه و اطعمه و اشربه دارد. اصل ثامن. در احادیث متفرقه. هر حدیثی را به فارسی شرح می کند و فواید ادبی و تاریخی در دنبال ان می اورد. از این کتاب نسخه دیگری در کتابخانه هست که شرح ان در مجلد دوم نشریات کتابخانه، ص 13، امده است. این نسخه را کاتب از روی نسخه کهنه ای که در روز شنبه 5 ربیع الاول 955 ق وقت چاشت به پایان رسیده نقل کرده و شرحی را که در پایان ان نسخه بوده است ایراد کرده. در حاشیه ص 248 – 254 مطالب متفرقه به زبان تازی به خط کاتب دیگری نوشته شده سپس در صفحه 255- 256 باز به خط دیگر قصیده ای در مدح امام اول(ع) ( قصیده در مدح جناب مولا ) شامل 41 بیت نوشته شده که مطلع ان این است: چه حاصل ز انکه می خوانی ز حکمت های یونانی/ ز حکمت های یونانی چه حاصل ز انکه می خوانی. و پیداست که گوینده این قصیده فیضی تخلص می کرده زیرا که در اواخر قصیده گوید: حکیمان شعرها گفتند در وصف علی لیکن/ همه کس را مسلم نیست چون فیضی درافشانی. و قصیده به این بیت به پایان می رسد:
تاريخ: 20130710
محل و شماره بازیابی: 122423