الفتح الرباني و الفيض الرحماني (از: عفيف‌الدين بن المبارك)

شماره بازیابی: 668ط
شماره مدرک کتابخانه مجلس: ‏‫10-4329‬
زبان اثر: عربي
عنوان و نام پديدآور: الفتح الربانی و الفیض الرحمانی [ نسخه خطی]/ از: عفیف‌الدین بن المبارک
تاریخ کتابت: ، تاریخ کتابت: مورخ 1178ق.
نام خاص و کميت اثر: 190 برگ، 17 سطر
قطع:
؛‏‫16/5*21/5سم‬
؛وزیری.
يادداشتهاي کلي: بنا به نوشته کاتب در پایان نسخه، در مدفن شیخ عبدالقادر گیلانی واقع در بغداد و از روی نسخه سید صالح صاحب نوشته شده است.
آغاز، آغازه، انجام، انجامه: 1بسمله اللهم یا من علم عجزی عن حمده اسالک باکمل حامد یک الذی کشفت له عن حقایق اسمائک و صفاتک… قال سیدنا الشیخ محیی ابومحمد عبدالقادر رضی الله عنه بکره یوم الاحد بالرباط…
2ثم خفی صوته و لسانه ملتصق بسقف حلقه ثم مات… و جمیع بیننا و بینه فی مقعد صدق عند ملیک مقتدر و الحمدلله… و صلواته علی سید الانبیاء و مقدم الشفعاء محمد خیر البریه صلی الله علیه و علی آله و صحبه و سلم تسلیما کثیرا.
نوع کاغذ:فرنگی کهنه.
ماخذ فهرست: جلد 1/24، صفحه 410 – 411.
يادداشتهاي مربوط به مشخصات ظاهري اثر: نوع خط:نسخ.
يادداشتهاي مربوط به نسخه موجود: 1نسخه‌ای است مصحح و در چند موضع آن، گواهی مقابله دیده می‌شود. در آخرین برگ نسخه، تاریخ تولد و وفات شیخ عبدالقادر به حروف ابجد وجود دارد. در همان صفحه فائده‌ای در ادعیه مجرب از عبدالله بن محمد عبدالرحمن زهری نقل شده است.
يادداشتهاي مربوط به نمايه ها، چکيده ها و منابع اثر: نک: الاثار الخطیه فی المکتبه القادریه، 3/ 33؛ فهرست المخطوطات، 2/ 164.
يادداشتهاي مربوط به خلاصه يا چکيده: وی مجالس استادش شیخ محیی‌الدین عبدالقادر گیلانی (م561) را مشتمل بر 62 مجلس گرد آورده و مطالبی را در صفات و سیرت شیخ عبدالقادر به نقل از عبدالرزاق و موسی فرزندان شیخ به پایان کتاب افزوده است. مولف در آغاز، نسب شیخ عبدالقادر را به دوازده واسطه به امام حسن (علیه السلام) می‌رساند. برخی فهارس این کتاب را به خود عبدالقادر نسبت داده‌اند حال آنکه روشن است که بعد از وی تالیف شده است. در صدر صفحه آغاز، نام کتاب با عنوان مواهب رحمانی و فتوح ربانی آمده است و صاحب ایضاح المکنون 2/ 163 آن را با عنوان الفیض الربانی و المدد الرحمانی آورده ولی در فهارس مشهور با همان عنوان یاد شده آمده است.
موضوع (اسم عام يا عبارت اسمي عام): تصوف