تحرير القواعد المنطقيه = شرح الرساله الشمسيه (از: قطب‌الدين ابوجعفر محمد بن محمد رازي تحتاني بويهي مشهور به «قطب رازي»)

شماره بازیابی: 417/3ک
شماره مدرک کتابخانه مجلس: ‏‫ ‏‫10-3551‬‬
زبان اثر: عربي
عنوان و نام پديدآور: تحریر القواعد المنطقیه = شرح الرساله الشمسیه [ نسخه خطی]/ از: قطب‌الدین ابوجعفر محمد بن محمد رازی تحتانی بویهی مشهور به «قطب رازی»
تاریخ کتابت: ، تاریخ کتابت: اوایل سده‌ی 13ق.
نام خاص و کميت اثر: 30 (33ب – 62الف.) برگ، 19 سطر.
يادداشتهاي کلي: این اثر نخستین بار در سال 1259ق با تصحیح مولای یارعلی برونوی در کلکته، سپس به ترتیب در سال‌های 1259، 1281، 1286، 1288 و 1318ق در استانبول، همچنین در سال 1293ق در لکهنو، در سال 1307 و 1325ق در قاهره به صورت سنگی و سربی به چاپ رسیده است؛ نیز در سال 1314ق با تصحیح عبدالمطلب محمدهاشم اصفهانی در هند و سرانجام در سال 1367ق در قاهره منتشر گردیده است.
آغاز، آغازه، انجام، انجامه: 1«بسمله، قال و رتبته علی مقدمه و ثلث مقالات و خاتمه، اقول الرساله مرتبه علی مقدمه و ثلث مقالات و خاتمه اما المقدمه ففی ماهیه المنطق و بیان الحاجه الیه…».
2«… فان الاشتراک مخل لفهم المعنی المقصود نعم لو کان للسامع علم بالالفاظ الوحشیه او کان هناک قرینه و آله علی المراد جاز استعمالها؛ تمت».
تزئینات متن:‏‫عنوان‌ها و نشانی‌ها قرمز؛ اندازه متن: 5/15*5/8سم.‬
نوع کاغذ:فرنگی نخودی.
1در آغاز چند فایده، همچون: «العالم محدث لانه متغیر و کل متغیر حادث، العالم حادث و…» آمده است.
وضعیت استنساخ نسخه: نام کاتب و محل کتابت نامعلوم است؛ رقم کاتب: «کتبته بیدی و الخط یشهد لی، یا قاریء الخط لاتنسانی، فکل صاحب الخط سوف یرتحل».
يادداشتهاي مربوط به مشخصات ظاهري اثر: نوع خط:نستعلیق.
يادداشتهاي مربوط به نسخه موجود: 2این نسخه در حاشیه تصحیح گردیده است. حاشیه نویسی میان سطور و هامش با نشان‌های «شاه، خواجه محمد، سلطان شاه، سعدالدین، عصام و…» به قلم مشکی و قرمز دارد.
مشخصات اثر: شکل و سجع مهر:
متن يادداشت: در هامش برگ 56 یک مهر گرد «السید حسین … 1240» دیده می‌شود.
يادداشتهاي مربوط به نمايه ها، چکيده ها و منابع اثر: ماخذ فهرست: جلد 2/40، صفحه 61 – 62.
يادداشتهاي مربوط به خلاصه يا چکيده: شرحی مشهور بر الرساله الشمسیه (فی القواعد المنطقیه) تالیف نجم‌الدین عمر بن علی کاتبی قزوینی مشهور به «دبیران» (د. 693ق) است که به نام وزیر سلطان محمد خدابن‌ده (703 – 716ق) غیاث‌الدین محمد بن خواجه رشید نگارش یافته است؛ بر این شرح تعلیقات و حواشی متعددی از سوی دانشمندان عامه و خاصه نوشته شده که مرحومان حاجی خلیفه در کشف الظنون (ج2، صص1063 – 1064) و آقا بزرگ در الذریعه (ج6، صص34 – 38) گزارشی نسبتا مفصل از آن‌ها ارائه نموده‌اند. از این اثر نسخه‌های متعددی در این کتابخانه موجود است که از آن جمله نسخه‌های شماره‌ی «110»، «249خ»، «1/ 2945»، :1/ 3930»، «2/ 914»، «4516»، «10420» و «916ط» و نیز سایر کتابخانه‌های ایران با خارج از کشور دستنویس‌های فراوانی گزارش گردیده است و نمونه‌ای از آن‌ها در معجم‌التاریخ (ج5، صص3130 – 3131) آمده است.
صحافي شده با: الایساغوجی = رساله فی المنطق = الرساله الابهریه = الرساله الاثیریه/ اثیرالدین مفضل بن عمر ابهری سمرقندی727018
موضوع (اسم عام يا عبارت اسمي عام): منطق
محل و شماره بازیابی: 1210801