تحفه شاهی(عمادالدین بن علی استرآبادی (قرن 10ق))

شماره بازیابی: 3936/10
شماره مدرک کتابخانه مجلس: IR‮‭10-36420‬‬
زبان اثر: فارسی
عنوان و نام پديدآور: تحفه شاهی/ عمادالدین بن علی استرآبادی (قرن 10ق)
تاریخ کتابت: قرن 11ق.
نام خاص و کميت اثر: ص 327 – 331.
قطع: ‮خشتی. ‭13‬*‭19‬سم. ‭490‬ص. ‭24‬س.‬
آغاز، آغازه، انجام، انجامه: 1آغاز موجود: فصل اول در مخارج حروف مخرج مکانی را گویند که حرف ازو تولد نماید… .
2… بدان ایدک الله که لحن بر دو قسم است جلی و خفی… و لحن خفی آنست که حرف از مخرج خود ادا نشود یا خللی در صفات وی حاصل بشود و آن معلوم نشود الا هر کس را که قرآن فرا گرفته باشد پیش استاد ماهر صاحب سلیقه.
نوع کاغذ:نخودی آهار مهره شده.
تزئینات جلد:تیماجی مشکی با ترنج و نیم ترنج ضربی.
بر پشت برگ آخر نیز چند یادداشت پزشکی با قلم تازه دیده می‌شود.
نک: ذریعه، 3/ 444؛ منزوی، 1/ 82 – 83.
نسخه‌هایی از این تحفه شاهی در دانشگاه با ش 4/ 2636 و 1/ 3363 موجود است.
در فصل هشتم می‌گوید: «در قرآن عظیم هیچ جای نیست که وقف بر آن واجب باشد و هیچ موضع نیست که وقف بر آن حرام باشد چنانکه در کتب این فن مقررات و این فقیر در بعضی از رسائل خود تحقیق این مبحث نموده».
يادداشتهاي مربوط به مشخصات ظاهري اثر: نوع خط:نستعلیق و نسخ با چند قلم.
يادداشتهاي مربوط به نسخه موجود: 1بر پشت نخستین برگ دفتر، ترجمه خرقی مولف تبصره فی علم الهیئه (شماره یکم) به خط مرحوم تنکابنی و نیز تملکی است بدون نام مورخ 1271ق.
يادداشتهاي مربوط به نمايه ها، چکيده ها و منابع اثر: ماخذ فهرست: مجلد ششم، صفحه 4991.
يادداشتهاي مربوط به خلاصه يا چکيده: دارای مقدمه و دوازده فصل و خاتمه و از شاطبی و جزری یاد می‌کند.
صحافي شده با: التبصره فی الهیئه/ شمس‌الدین محمد بن احمد بن ابی‌بشر المروزی خرقی502850
تاريخ: 20140602
محل و شماره بازیابی: 125970