جلوات ناصريه(از: محمداسمعيل بن محمدجعفر اصفهاني)

شماره بازیابی: 2092
شماره مدرک کتابخانه مجلس: IR‭10-23270‬
زبان اثر: عربي
عنوان و نام پديدآور: جلوات ناصریه/ از: محمداسمعیل بن محمدجعفر اصفهانی
کاتب: : عباس قلی.
قطع: ؛ 5/ 19* 32 سم. 58 ص. 12 و 13 س. از ان پس 7 ص، به چلیپا نوشته.
يادداشتهاي کلي: متن کتاب به نه «مطلب» یا فصل جداگانه تقسیم می شود که هر یک از انها «جلوه» نام دارد.
آغاز، آغازه، انجام، انجامه: 1سبحانک اللهم یا من تحیرت العقول فی کنه ذاته… .
2… (ص 51): …چنان که اشاره به ان شد در میان قوس صعود و نزول و امنیت نفس اخرت و ان الدار الاخره لهی الحیوان.
تزئینات متن:ایات و احادیث را با شنگرف و لاجورد و اغاز مطالب کلمه «جلوه» را با طلا نوشته اند.
نوع کاغذ:متن کاغذ ترمه کهنه که در میان ان تاخوردگی هست و حاشیه کاغذ فرنگی سبز اهار مهره دار.
تزئینات متن:در اغاز کتاب سرلوح کوچکی از طلا و لاجورد و شنگرف و حاشیه طلایی برگ مو، صفحه ها همه جا جدول ده خطی از شنگرف و لاجورد و طلا دارد.
تزئینات جلد:تیماج ارغوانی و سیاه بی مقوای داغ کرده.
يادداشتهاي مربوط به مشخصات ظاهري اثر: نوع خط:شکسته بسیار زیبا.
يادداشتهاي مربوط به نمايه ها، چکيده ها و منابع اثر: ماخذ فهرست، مجلد چهارم، صفحه 2878- 2879.
يادداشتهاي مربوط به خلاصه يا چکيده: در پایان نسخه، (ص 52 و 53) کاتب، شرحی در وصف کتاب و مناقب مولف ان نوشته است و نام خود را بدین گونه اورده: «و انا العبد عباس قلی بن محمد زکیخان سردار فارس و کرمان». پس از ان ذیلی است از همان مولف بر ان کتاب که در پنج صفحه همان کاتب به همان قلم و کاغذ نوشته و در پایان ان رقم کرده است: «تمام شد کلمات حکیمانه بزرگان به قلم شکسته رقم کمترین چاکر قدیمی خانه زاد عباسقلی بن مرحوم زکیخان نوری سردار فارس و کرمان». درباره کاتب این نسخه، نویسنده یادداشت مدادی پشت کتاب،به اشتباه رفته و نام او عباس قلی میرزا پسر زکی میرزای نوری نبوده بلکه عباس قلی خان پسر مهتر زکی خان نوری بوده است که پدرش عم میرزا اقا خان اعتماد الدوله صدر اعظم معروف ایران و خود پسر عم و برادر زن وی و از صاحب منصبان و رجال معروف دربار ناصرالدین شاه بود. در سال 1265 ق سرتیپ و مامور مشهد شد (مرات البلدان ناصری 2/ 20) در 1268 ق به طهران بازگشت و در ازای خدمات، سرتیپ اول شد. (همان کتاب ص 108) و سپس در شوال 1271 ق به مناسبت جلوس الکساندر دوم امپراتور روسیه، وی را سیف الملک لقب دادند و به منصب امیر پنجگی ارتقاء یافت و خلعت و شمشیر و کمر مرصع به او دادند و به عنوان ایلچی کبیر به سن پترزبورگ فرستادند و در 27 شوال از تهران رهسپار شد ( همان کتاب 171 و روزنامه وقایع اتفاقیه، ش 231). و در 19 ذیحجه 1271 ق به تبریز رسید و در 12 محرم 1272 ق عازم روسیه شد و در 17 محرم به سر حد رسید ( همان کتاب ص 180). و روز 19 ربیع الاول وارد مسکو شد ( همان کتاب ص 183). و روز 27 از ان جا به سوی سن پترزبورگ رهسپار شد و روز 29 به حضور امپراتور پذیرفته گشت (همان کتاب ص 190). و در اغاز سال 1273 ق به تهران رسید (همان کتاب ص 195). و چون ایت ماموریت را خوب انجام داده بود تمثال شاهی به او دادند ( همان کتاب ص 196). و سپس در 1286 ق حکمران طوالش بوده است. (همان کتاب جلد 3 ص 116).
تاريخ: 20121122
محل و شماره بازیابی: 113000