اللغة |
فارسي |
---|---|
العنوان |
جنگ (از: ابوطالب بن محمدربیع) |
شماره بازیابی: 8445
شماره مدرک کتابخانه مجلس: 10-2131
زبان اثر: Per
عنوان و نام پديدآور: جنگ [ نسخه خطی]/ از: ابوطالب بن محمدربیع
کاتب: کاتب: ابوطالب بن محمدربیع.
قطع: 13*20سم. 390گ. 15س.
يادداشتهاي مربوط به مشخصات ظاهري اثر: نوع خط:نستعلیق زیبا.
تزئینات متن:عناوین به مشکی درشت.
تزئینات جلد:تیماج قهوهای مجدول ضربی.
نوع کاغذ:الوان.
1در برگ پایانی یادداشتی محو شده به خط کاتب.
يادداشتهاي مربوط به نسخه موجود: 4به خط مولف.
مشخصات اثر: شکل و سجع مهر:
متن يادداشت: مهر بیضوی ابوطالب دیده میشود.
يادداشتهاي مربوط به نمايه ها، چکيده ها و منابع اثر: ماخذ فهرست: جلد 28، صفحه 47.
يادداشتهاي مربوط به خلاصه يا چکيده: مولف به جنگی برخورده که مشتمل بر همه مواعظ و نصایح و حکم و حکایات غریبه و روایات عجیبه بوده است و از هند به تهران آورده بودند، ولی فرسودگی نسخه از یک طرف و آزار موریانه از طرف دیگر باعث شده تا وی نسخهای از آن را جهت خود استنساخ نماید و در روز یکشنبه 9 رمضان 1300ق از کتابت آن فارغ شده است، این عناوین در نسخه دیده میشود: مقدمهای در تعریف علم و مذمت جهل «111». نظم چهل حدیث از حسین بن عبدالعلی متخلص به فیضی برگرفته از کتاب در بحرالمناقب علی بن ابراهیم مشهور به برهانالدین بغدادی «2811». سرآغاز: ای ذات تو از وصف زبانها برتر ز ادراک یقینها و گمانها برتر نظم چهل حدیث از نورالدین عبدالرحمن جامی «3828» با سرآغاز «صحیحترین حدیثی که راویان مجالس دین و محدثان مدارس یقین». برخی فوائد به نقل از کشکول شیخ بهائی «17038». فصولی در ذکر مقالات فلاسفه و ذکر فرق (ص 171 – 222). خاتمهای در بیان حسن عقیدت اصحاب ارادت و معرفت ماهیت ارباب عصمت «ص223 و 327». سرآغاز: هر دل که به انوار الهی خاص است در بحر محبت نظرش عواص است در پایان مثنوی توحیدیهای با تخلص «واصف». بعضی نکتههای غریب به نقل از نگارستان «500327». فصولی اخلاقی در سلوک با مردم و اهل مدینه همچو سفیه، صفات عفو و عقوبت و توبه، حلم، تواضع، وفا، صبر، شکر، رضا و خشنودی، غضب، طعام، مثلها «723500». فصلی در بیان مساوات کلمه طیبه و حروف آن با عدد حروف اسم مبارک حضرت رسالت و امیرالمومنین و ائمه (ع) «790723».
موضوع (اسم عام يا عبارت اسمي عام): متفرقه
تاريخ: 20100313
محل و شماره بازیابی: 112895
اللغة |
فارسي |
---|---|
العنوان |
جنگ (از: ابوطالب بن محمدربیع) |