حسرت‌نامه = مثنوی حسرت نامه (از: محمدابراهیم بن غیاث‌الدین منصور دشتکی شیرازی متخلص به «صفا»)

شماره بازیابی: 444/1ک
شماره مدرک کتابخانه مجلس: ‏‫10-3655‬
زبان اثر: Per
عنوان و نام پديدآور: حسرت‌نامه = مثنوی حسرت نامه [ نسخه خطی]/ از: محمدابراهیم بن غیاث‌الدین منصور دشتکی شیرازی متخلص به «صفا»
کاتب: : کاتب: صدرالدین بن نورعلی
تاریخ کتابت: ، تاریخ کتابت: سال 1267ق.
نام خاص و کميت اثر: 2 (2ب – 3ب) برگ، سطر چلیپا
قطع:
؛21/5*16سم
؛خشتی.
يادداشتهاي کلي: عنوان و نشانی ندارد.
آغاز، آغازه، انجام، انجامه: 1«ای مهر سپهر بی‌وفایی بر همزن رسم آشنایی، ای رهزن کاروان الفت ویران کن خانه محبت».
2«بلند پایه امیری که نام خویشش ز راه مرتبه مفتاح هر در مغلق».
اشعار در 8 ستون (4 چلیپا و 4 فرد) به صورت متراکم کتابت گردیده است.
تزئینات متن:‏‫اندازه متن: 13*20سم.‬
نوع کاغذ:فرنگی نخودی.
تزئینات جلد:میشن قهوه‌ای بدون لایی.
وضعیت استنساخ نسخه: محل کتابت نامعلوم است.
يادداشتهاي مربوط به مشخصات ظاهري اثر: نوع خط:شکسته نستعلیق تحریری (دو قلم).
يادداشتهاي مربوط به نسخه موجود: 1پیش از آغاز اشعار مذکور، دو برگ (1الف – 2الف) فوائدی از جمله عوذات و ادعیه و طریق قرائت برخی اسمای حسنی، بیان طریق بر آورده شدن حاجات به روش شیخ مغربی و بهره‌گیری از خواص آیه الکرسی؛ سه رباعی به فارسی از جمله: ای دوست بوصل تو رسیدن مشکل پا از سر کوی تو کشیدن مشکل، جان دادن مرگ باشد آسان آسان ایام فراق یار مشکل مشکل؛ که کاتب اشعار فوق، در ذیل آن، نام خود را آورده است.
مشخصات اثر: شکل و سجع مهر:
متن يادداشت: مهر بیضی «محمد بن حسین بن محمد 1310» که بر فراز آن آمده که کتاب از جناب مستطاب … امانت است و نیز یک جدول در وفق دیده می‌شود.
يادداشت عمليات: آثار رطوبت و چربی روی برگ‌های فرسوده‌ی آن مشاهده می‌گردد.
يادداشتهاي مربوط به نمايه ها، چکيده ها و منابع اثر: ماخذ فهرست: جلد 2/40، صفحه 172 – 174.
يادداشتهاي مربوط به خلاصه يا چکيده: یک مثنوی عاشقانه همراه سوز و حسرت، که بر وزن لیلی و مجنون نظامی گنجوی سروده شده است و در نسخه‌ی حاضر 96 بیت آن آمده است و نیز در ادامه به خط دیگری یک قصیده در مدح حضرت مولی الموحدین امیرالمومنین علی علیه السلام است که به نظر می‌رسد آن نیز از او باشد. در الذریعه (ج19، ص91) مثنوی یاد شده از صفای دشتکی دانسته شده است، لیکن در فهرست نسخه‌های خطی فارسی (ج3، صص2426 – 2427) بخشی از دیوان عارفی، که با توجه به تصریح تخلص «صفا» در میان و فراز بر اشعار، ظن متاخم به یقین این است که آن را از «صفا» بدانیم و این نظر را تقویت می‌نماید اینکه استاد منزوی در فهرست مذکور گوید: «در نمای نسخه آمده: دیوان عارفی، ولی سروده‌هایی از عاشق قصاب، طوطی و جز اینها نیز دارد»! که محتمل است اشعار «صفا» نیز، از جمله همین مثنوی، با اشعار «عارفی» مخلوط شده باشد. از این اثر در این کتابخانه چند نسخه‌ی دیگر به شماره‌های «3/13695»، «33/14182»، «8/14309»، «23/14253»، «3/14178» و «6/13950» موجود است. باید افزود که استاد منزوی نسخه‌ی دیگری از این اثر را از کتابخانه‌ی مرکزی دانشگاه تهران به شماره‌ی «1/4341» گزارش نموده است؛ همو در جای دیگر نسخه‌ای از سوز و گداز، میرزا صفا را که در کتابخانه‌ی مرحوم مهدوی است، معرفی کرده و احتمال داده که این دو اثر یکی باشد که به هر تقدیر نیازمند تحقیق و بررسی بیش‌تری است.
صحافي شده در اين جلد: الدره المضیئه فی شرح الالفیه = شرح الفیه ابن مالک = شرح ابن المصنف = شرح الخلاصه فی النحو/ ابوعبدالله بدرالدین محمد بن محمد بن عبدالله بن مالک طائی جیانی دمشقی نحوی مشهور به «ابن الناظم»
موضوع (اسم عام يا عبارت اسمي عام): ادب منظوم
محل و شماره بازیابی: 1210828