حکمت اسلام (از: محمدصالح بن محمدباقر روغنی قزوینی)

نبذة عن كتاب حکمت اسلام (از: محمدصالح بن محمدباقر روغنی قزوینی)

شماره بازیابی: 9230
شماره مدرک کتابخانه مجلس: ‏‫10-2703‬
زبان اثر: Per
عنوان و نام پديدآور: حکمت اسلام [ نسخه خطی]/ از: محمدصالح بن محمدباقر روغنی قزوینی
تاریخ کتابت: ، تاریخ کتابت: از قرن 12ق.
قطع: ؛‏‫11/5*18/5سم. 136گ. 12س.‬
آغاز، آغازه، انجام، انجامه: 1بسمله. الحمد الله الذی شرح صدورنا بحقائق الاسلام و فتح اغلاق قلوبنا بروایع الکلام… .
2… او را مونس شوی و با او انس‌گیری و آنکه پایش بلغزد دستش بگیری.
تزئینات متن:صفحات مجدول محرر به زر و مشکی و لاجورد.
رکابه نویسی:دارد.
تزئینات جلد:تیماج قهوه‌ای.
ماخذ فهرست، جلد 30، صفحه 28 – 29.
يادداشتهاي مربوط به مشخصات ظاهري اثر: نوع خط:نستعلیق.
مشخصات اثر:
یادداشتهای تملک:
شکل و سجع مهر:
متن يادداشت:
در اول و آخر نسخه یادداشت‌های تملک به چشم می‌خورد از جمله از ابراهیم قاجار که در 12 شوال 1319ق نسخه را به مبلغ دو تومان از میرزا اسدالله مذهب خریده.
مهر بیضوی «برهان السلطنه».
يادداشتهاي مربوط به نمايه ها، چکيده ها و منابع اثر: نک: مستدرکات اعیان الشیعه، 3/ 231؛ معجم آلاثار المخطوطه حول الامام علی (ع)، 116.
يادداشتهاي مربوط به خلاصه يا چکيده: شرح کلمات قصار امیرالمومنین امام علی (ع) است برگرفته از غرر الحکم. در مقدمه گوید: «چون دید این فقیر محمدصالح بن محمدباقر قزوینی که بعضی از مدعیان دانش و بینش تتبع افادات فلاسفه و کلمات حکمت ایشان می‌نمایند و کتاب‌ها از آن ترتیب و تالیف می‌دهند و بعضی دیگر از ناقصان می‌پندارند آن گونه کلمات و افادات از حکماء فلاسفه به اهل اسلام رسیده است و در کتاب و سنت و روایات اهل این ملت امثال آن مبین نشده است که شریعت بر احکام حلال و حرام و قوانین عبادات و به کیفیت طریق تحصیل نعیم اخروی و مثوبات متضمنه لاغیر و این غلطی فاحش و خطایی واضح است بلکه همه حکمتی و دانش و معرفتی بی‌قصور و خلل و عیوب و علل در شریعت مبین و ممهدست و علی الخصوص آنچه در این باب از حضرت امیرالمومنین… علی بن ابی‌طالب سلام الله علیه مرویست بیبش از پیش و خوبتر از خوبتر است لهذا برخی از آن کلمات حقائق آیات و افادات ملکوتی سمات در این رساله فراهم آوردم بسیاری ترجمه الفاظیست که صاحب غرور الحکم از افادات آن حضرت از مواضع متفرق جمع کرده است و آن را انتظامی مسجع بهم داده است و چون بیان فارسی یا عربی در سیاق تفاوتی دارد غالبا حاصل و مفاد مبین می‌گردد به تقریری واضح و مانوس که در لغت فارسیان متعارف و احیانا کلامی منضم می‌گردد که بان متعلق است و مقام اقتضای آن می‌کند امید که در نظر خیر اثر ارباب قبول صواب و مقبول افتد».
موضوع (اسم عام يا عبارت اسمي عام): شرح حدیث
محل و شماره بازیابی: 179185