ديوان ملا شاه هندي بدخشي (از: ملا شاه بدخشاني هندي)

شماره بازیابی: 125ط
شماره مدرک کتابخانه مجلس: ‏‫10-3931‬
زبان اثر: عربي
عنوان و نام پديدآور: دیوان ملا شاه هندی بدخشی [ نسخه خطی]/ از: ملا شاه بدخشانی هندی
تاریخ کتابت: ، تاریخ کتابت: مورخ 1190ق.
نام خاص و کميت اثر: 182 برگ، 10 سطر
قطع:
؛‏‫11*22سم‬
؛نیم خشتی.
آغاز، آغازه، انجام، انجامه: 1بسمله فی الحمد و النعت و المنقبه و تعریف الاولیا.
2شکرت شکرا لمن هدینا بنحوه الصحو فقد دعینا، من تلمذ تعرج، من تامل تکمل فخذ ما آتیتک و کن من الشاکرین، منهیات کنزین شریفین: آغاز: قوله سعها یعنی وسیع بکن او را … قوله لا مثله ای مثل المطلب انجام: الی اینات یعنی از کجا قوله ما قلت ماءه نافیه او استفهامیه.
تزئینات جلد:گالینگور قرمز با عطف و گوشه سیاه.
نوع کاغذ:هندی.
يادداشتهاي مربوط به مشخصات ظاهري اثر: نوع خط:نستعلیق.
يادداشتهاي مربوط به نسخه موجود: 2در حواشی صفحات تعلیقاتی است با علامت «منه سلمه الله».
يادداشت عمليات: بخشهای پایانی نسخه دارای خوردگیهایی است که بخشی از عبارات را تباه کرده و وصالی شده است.
يادداشتهاي مربوط به نمايه ها، چکيده ها و منابع اثر: ماخذ فهرست: جلد 1/24، صفحه 102 – 103.
يادداشتهاي مربوط به خلاصه يا چکيده: وی از سلسله قادریه هند و مرید میان شاه میرقادری است. دعوی شاعری و عرفان و مقامات معنوی داشت و در حق خویش اعتقادی غلوآمیز داشت. وفاتش در لاهور اتفاق افتاد. مجموعه‌ای شعرگونه به عربی دارد که در آن رعایت وزن و قافیه و قواعد نشده و مبین بی‌بهرگی وی از عربیت است و خود در دیوان به این مطلب اشاره دارد. این مجموعه بر حسب سخنان او باید دارای دو بخش باشد: 1. کنزالله 2. کنزالشاه، این نسخه شامل بخشهای زیر: الف. کنزالشاه (که بر حسب یادداشت پشت نسخه و گفته شاعران آن را در پایان این بخش پس از فراغت از کنزالله سروده است، تاریخ پایان این بخش 1085قمری است. (معادل قد تمت الکلام) ب. دیوانچه غزلیات ج. دیوانچه رباعیات فی حروف التهجی د. دیوانچه مثنوی هـ. دیوانچه مثنوی فی وزن الحدیقه و. دیوانچه مثنوی فی وزن مثنوی ز. دیوانچه مثنوی فی وزن شاهنامه ح. دیوانچه مثنوی فی وزن تحفه العراقین ط. دیوانچه مثنوی فی وزن یوسف و زلیخا ی. دیوانچه مثنوی فی وزن سبحه الابرار ک. بخش قطعات (11قطعه) ل. بخش منهیات کنزین شریفین (= تعلیقات) این بخش تعلیقات و توضیحات است با عنوان قوله برای تمام بخشهای این دیوان. در آغاز، بخش منهیات کنزین شریفین توضیحات بخشی از دیوان است که ظاهرات تمام یا قسمتی از بخش کنزالله است که در نسخه حاضر وجود ندارد.
موضوع (اسم عام يا عبارت اسمي عام): شعر