دیوان امیر معزی (سراینده: امیر الشعراء ابو عبدالله محمدبن عبدالملک معزی نشابوری.)

شماره بازیابی: 354
شماره مدرک کتابخانه مجلس: IR‮‭10-18415‬‌‬
زبان اثر: فارسی
عنوان و نام پديدآور: دیوان امیر معزی [نسخه خطی]/ سراینده: امیر الشعراء ابو عبدالله محمدبن عبدالملک معزی نشابوری.
تاریخ کتابت: 1251ق.
قطع: ‮وزیری. 9*‭17‬سم. ‭286‬گ. ‭19‬س.‬
آغاز، آغازه، انجام، انجامه: آغاز:با نصرت و فتح و ظفر و دولت والا…
يادداشتهاي مربوط به عنوان و پديدآور: سراینده ملک الشعرای دربار سلطان ملک شاه و سلطان سنجر سلجوقی بوده است.
يادداشتهاي مربوط به مشخصات ظاهري اثر: نوع خط:نستعلیق.
مشخصات اثر: امضا:
متن يادداشت: در آخر نسخه رقم سلطان علی مشهدی به نظر می‌رسد.
يادداشتهاي مربوط به نمايه ها، چکيده ها و منابع اثر: ماخذ فهرست: مجلد دوم، صفحه 1154.
يادداشتهاي مربوط به خلاصه يا چکيده: متضمن قصاید و مقطعات و رباعیات.
در تذکره دولت‌شاه مسطور است که: «امیر معزی اصلش از ولایت نساست در ابتدای حال سپاهی بود در خدمت سلطان ملک شاه از خراسان به اصفهان افتاد و او را مرتبه امارت دست داد».
عوفی صاحب لباب الالباب می‌نویسد: «معزی سلطان جهان بیان و لشکرکش امراء کلام… گویند سبب وفات او آن بود که روزی سلطان سعید سنجر در خرگاه تیر می‌انداخت و او بیرون خرگاه ایستاده بود ناگاه تیری از کمان شاه جدا شد و از جاده هدف خطا شد بی قصد تیر نشانه از جگر آن دلبند فضلا ساخت». از بیان عوفی چنین برمی‌آید که معزی به تیر سنجر هلاک شده اما چنانکه خود می‌گوید از زخم تیر بهبودی یافته:
منت خدایرا که بفر خدایگان / من بنده بیگنه نشدم کشته در جهان
منت خدایرا که بجانم نکر قصد / تیری که شه بقصد نینداخت از کمان.
تاريخ: 20130410
محل و شماره بازیابی: 12596