دیوان گلشن

شماره بازیابی: 2483
شماره مدرک کتابخانه مجلس: IR‮‭10-26880‬‬
زبان اثر: فارسی
عنوان و نام پديدآور: دیوان گلشن
کاتب: مصنف (گلشن).
تاریخ کتابت: 1240تا1280ق.
قطع: ‮‭11‬*‭17/5‬سم. ‭322‬ص. ‭30‬س. اندازه نوشته ‭9/5‬*‭16‬سم.‬
آغاز، آغازه، انجام، انجامه: 1چه نویسم که دل از داغ جدایی چون است / بقلم راست نیاید که ز حد بیرون است
2رفتم از راه خرابات و ره میخانه / که درین دخمه نگردیده کسی هرگز گم
تزئینات متن:چلیپا و عمودی و افقی در متن و حاشیه نوشته شده.
نوع کاغذ:فرنگی.
تزئینات جلد:تیماج قهوه‌ای.
تخلص شاعر همه جا گلشن است و از ماده تاریخ‌هایی که در این دیوان وجود دارد تاریخ تصنیف از 1240-1280ق. است.
در حاشیه ص6 می‌نویسد: «این غزلیات را ذوبحرین ساخته‌ام و مشق کرده‌ام، به گلشن ایراد مگیرید بنده شاعر نبودم از جهه مشغولی خود ساخته‌ام ادعا نداشتم و السلام».
اشعار شعرای متخلص به گلشن که در قرن 13ق. می‌زیسته‌اند و در تذکره‌ها درج شده است با اشعار این نسخه مطابقه گردید، تطبیق نکرد. قصاید و قطعات این دیوان در مدح: چهارده معصوم، ناصرالدین شاه و اشخاصی به نام: علی‌اکبر رضا، ابراهیم، سلیمان خان و محسن و در هجو: رجبعلی فقیه، شکرالله شیرازی و غیره است. در یک قطعه از زین‌العابدین تقاضای تریاک کرده است و قطعه دیگری هم در نکوهش تریاک و ابتلای خود بدان دارد. و در دو مورد به یغما اظهار ارادت کرده است.
غلط املایی زیاد دارد و در بیشتر موارد به جای کسره اضافه یا آورده است مانند:
دو رند مست خراباتی از جهان رفتند / که شعر هر دو بود کاینات را رونق
یکیش حضرت قاعانی و دویم یغما / که هر دو در رمضان بوده‌اند مست عرق
ولی بمدح شهی دین قصیده‌ها گفتند / که خوارجی ببدن چاک میزند ملحق
اشعار متوسط و تعداد ابیات 10000 بیت است.
يادداشتهاي مربوط به مشخصات ظاهري اثر: نوع خط:شکسته نستعلیق.
يادداشتهاي مربوط به نمايه ها، چکيده ها و منابع اثر: ماخذ فهرست: مجلد چهارم، صفحه 3304-3305.
يادداشتهاي مربوط به خلاصه يا چکيده: دیوانی است مشتمل بر قصاید و قطعات و غزلیات و مثنوی و رباعیات و افراد به خط سراینده که بدون هیچ ترتیب خاصی نوشته است.
موضوع (اسم عام يا عبارت اسمي عام): شعر فارسی – قرن13
تاريخ: 20130922
محل و شماره بازیابی: 162103