شرح حديث زينب عطاره (از: مولي علي بن جمشيد نوري (-1246ق.))

نبذة عن كتاب شرح حديث زينب عطاره (از: مولي علي بن جمشيد نوري (-1246ق.))

شماره بازیابی: ‮‭1934/1‬‬
شماره مدرک کتابخانه مجلس: ‭10-22888
زبان اثر: عربي
عنوان و نام پديدآور: شرح حدیث زینب عطاره [نسخه خطی]/ از: مولی علی بن جمشید نوری ( -1246ق.)
تاریخ کتابت: ، اواخر قرن 11 یا اوائل قرن 12ق.
نام خاص و کميت اثر: ص 1-46.
قطع: ؛ خشتی، 18*22سم.257ص.سطور: تا ص 46:11س و بقیه 20 س.
يادداشتهاي کلي: از این رساله نسخه‌ای ندیدم جز رساله ناقصی در دانشگاه.
آغاز، آغازه، انجام، انجامه: 1الحمد لله الذی له ما فی السماوات و ما فی الارض و ما بینهما و ما تحت الثری…اما بعد حمد الله الکافی…یقول النوری الحافی فی الروضه من الکافی حدیث زینب العطاره…
2…و هو نشاه القلم الادنی المعروف بین العام کالقصب المعروف بالقلمیه و غیره من الاقلام المعروفه و مبدا الکل و مرجعه تلک الحقیقه الالهیه المحمدیه و کذلک حکم اللوح و روح معناه الذی هو اللوح الصالح.
نوع کاغذ:فرنگی.
تزئینات جلد:تیماج مشکی( بدون مقوا).
نک: دانشگاه، ش 4/3092؛ دانشگاه، 11/2038؛ نسخه دانشگاه در ذریعه نیز ذکر نشده است.
قضاء و قدر/ صدرالمتالهین محمد بن ابراهیم شیرازی.، ص 256-209.
يادداشتهاي مربوط به مشخصات ظاهري اثر: نوع خط:شکسته نستعلیق اما به دو قلم نوشته شده تا ص.46 (ش 1) به قلم درشت‌تر و از آن پس با قلمی ریزتر و شکسته‌تر است.
صحافی و دسترس پذیر بودن اثر: ‏
يادداشتهاي مربوط به عنوانهاي مرتبط: ‏
يادداشتهاي مربوط به نمايه ها، چکيده ها و منابع اثر: ماخذ فهرست: مجلد سوم، صفحه2650-2652..
يادداشتهاي مربوط به خلاصه يا چکيده: محمد بن یعقوب کلینی در روضه کافی به طریق خویش از امام صادق (ع) داستان زینب حولاء عطر فروش را که برای همسران و دختران پیغمبر (ص) عطر می‌آورد و به آنها می‌فروخت و سوال و جواب پیغمبر (ص) با زینب که درباره عظمت دستگاه آفرینش و اسرار خلقت و محتوی رموز و اشارات است نقل کرده و آغاز حدیث این است:«جائت زینب العطاره الحولاء الی نساء النبی (ص) و بناته و کانت تبیع منهن العطر فجاء النبی و هی عند هن فقال اذا اتیتنا طابت بیوتنا فقالت بیوتک بریحک اطیب یا رسول الله قال اذا بعث احسنی و لاتغشی فانه اتقی و ابقی للمال فقال یا رسول الله ما اتیت من بیعی و انما اتیت اسالک عن عظمه الله فقال (ص) (در نسخه ما: «فقال جل جلاله» آمده و غلط است.ساحدثک عن بعض ذلک ثم قال ان هذه الارض بمن علیها عند التی تحتها کحلقه ملقاه فی فلاه قی…و السبع الارضین فیهن علی ظهر الدیک…و الدیک له جناح فی المشرق و جناح فی المغرب الی آخر الحدیث.ملا علی نوری پس از پایان متن حدیث، نخست سخنی از صاحب و افی آورده که خلاصه‌اش اعتراف به عجز از درک معنی حدیث است.آن گاه خود به شرح حدیث غریب و توجیه تشبیه کرسی زمین در حدیث به پشت خروس و دیگر اشارات آن پرداخته ات.وی در این رساله برخی از اشعار پارسی خود را نیز به مناسبت آورده و از آن جمله شعری است که از رساله خود در توحیدد نقل کرده و این شعر یک مثنوی است که بدین گونه آغاز می‌گردد:آدم اگر زاده آب و گل است/زاده آدم گل پاک دل است.ماحصل از کشته این آب و خاک/خود دل روشن بود و جان پاک.و این است ابیات پایان این مثنوی:تا دل انسان نکند مریمی/روح نیارد کند عیسی دمی.خود دل اگر زاده آدم بود/زاده دل عیسی مریم بود.
صحافي شده در اين جلد: حاشیه اسرار الآیات/ مولی علی بن جمشید نوری ( -1246ق.)، ص 49-205.
تاريخ: 20121021
محل و شماره بازیابی: 125940