شرح کافی(از: میر حسین.)

شماره بازیابی: 2037
شماره مدرک کتابخانه مجلس: IR‭10-23213‬
زبان اثر: فارسی
عنوان و نام پديدآور: شرح کافی/ از: میر حسین.
تاریخ کتابت: ، قرن 12 ق.
قطع: ؛ 5/ 19* 5/ 25 سم. 295 ص. 19 س.
آغاز، آغازه، انجام، انجامه: 2… او بری است از انچه او را انداخته اند به ان.
يادداشتهاي مربوط به مشخصات ظاهري اثر: نوع خط:تحریری متوسط. عناوین و عبارات تازی به خط نسخ نوشته اند.
نوع کاغذ:هندی شکری اهار مهره دار معمول قرن 12 ق . هندوستان.
تزئینات جلد:میشن سرخ طلا کوبی که حاشیه و عطف ان را رنگ سیاه کرده اند و کار هندوستان است و نبش کتاب را رنگ زرد کرده اند.
( مربوط به عنوان): احتمال دارد این کتاب؛ ریاض المومنین (شرح کمال الدین حسین بن موسی اردبیلی (قرن 11 ق ) باشد که نسخه جلد سوم ان به ش 8840 در کتابخانه مجلس نگهداری می شود.
يادداشتهاي مربوط به نمايه ها، چکيده ها و منابع اثر: ماخذ فهرست، مجلد جهارم، صفحه 2848.
يادداشتهاي مربوط به خلاصه يا چکيده: مولف کتاب الکافی ابوجعفر محمد بن یعقوب کلینی رازی ( -328 یا 329 ق) است و ان کتاب به دو قسمت اصول و فروع تقسیم می شود و این مجلد یکی از مجلدات ترجمه ای است که میر حسین نامی از یکی از شروحی ( با ملاحظه دیباچه و سبک نگارش کتاب به نظر می رسد که این کتاب خود شرحی است مستقل به فارسی نه ترجمه شرحی دیگر.) که بر فروع کافی نوشته اند کرده است و در اغاز تنها چنین نوشته شده: « کتاب الحجه این جزو ثانی است که کتاب چهارم است از کتب کافی بعد از کتاب عقل و علم و توحید تصنیف ابی حنیفه ( این نسخه به طوری که یادداشت پشت برگ اول نشان می دهد، در دست زنی از پیروان اهل سنت و چماعت بوده و به نظر می رسد که این زن عالمآ یا جاهلا ابو جعفر را تبدیل به ابی حنیفه کرده از انجا که عالمی دیگر نمی شناخته و یا لایق نمی دانسته. به هر حال به نفع مذهب خود در نسخه دست برده است. علائم حک و اصلاح نیز به چشم می خورد. ) محمد بن یعقوب کلینی قدس سرهما به ترجمه میر حسین احسن الله الیهاواتی کتابهما بیمینهما در بیان احتیاج به سوی حجت ظاهره از انبیا و اوصیا و در این کتاب هفتاد و هشت باب است مشتمل بر یک هزار و چهل و یک حدیث ». در پایان نسخه کاتب نوشته است « تمام شد جزء ثانی از کتاب کافی »، از این قرار این ترجمه لااقل مجلد دیگری که پیش از این است باید داشته باشد. درباره مترجم به هیچ وجه اطلاعی به دست نیامد زیرا کسی که بنعت یا تخلص حسینی معروف باشد یکی امیرحسین بن عالم هروی متخلص به حسینی شاعر و عارف مشهور اواخر قرن 7 و اوایل قرن 6 ق است و دیگر قاضی حسین بن معین الدین میبدی شارح معروف دیوان حضرت امیر(ع) و مولفات دیگر است که در نیمه دوم قرن 9 ق می زیسته و دیگر حاج محمد حسین بن اسماعیل حسینی است که شرح دیگری به نظم و نثر بر دیوان حضرت امیر(ع) نوشته و در قرن 10 ق می زیسته و دیگر حاج محمد حسین بن محمد حسن شیرازی متخلص به حسینی شاعر معروف اوایل قرن 13 ق ( ت: 1184 ق و د: 1249 ق) است که اشترنامه و الهی نامه و خمسه او معروف است و ظاهرا از هیچ یک از این چهار تن نیست و اگر از یکی از ایشان باشد بیشتر می نماید که از امیر حسین هروی باشد زیرا که سیک انشاء این ترجمه قرن 6 ق را می رساند. این مجلد شامل هفتاد و هشت باب است و به مبحث غیبت منتهی می شود.
تاريخ: 20121102
محل و شماره بازیابی: 122795