صلوه الجمعه (رساله…)(بهاءالدين محمدبن حسن اصفهاني مشهور به فاضل هندي.)

نبذة عن كتاب صلوه الجمعه (رساله…)(بهاءالدين محمدبن حسن اصفهاني مشهور به فاضل هندي.)

شماره بازیابی: 2761/5
شماره مدرک کتابخانه مجلس: IR‮‭10-35047‬‬
زبان اثر: عربي
سر شناسه: ف‍اض‍ل‌ ه‍ن‍دی‌، م‍ح‍م‍دب‍ن‌ ح‍س‍ن‌، 1062-1135؟ق‌.
عنوان و نام پديدآور: صلوه الجمعه (رساله…)/ بهاءالدین محمدبن حسن اصفهانی مشهور به فاضل هندی.
کاتب: محمدبن بدوی جزایری عسکری
تاریخ کتابت: ، 1116ق.
نام خاص و کميت اثر: ص 279-292.
قطع: ‮خشتی. ‭12‬*‭19‬سم. ‭581‬ص. ‭15‬س.‬
آغاز، آغازه، انجام، انجامه: 1بسمله، الحمدلله رب العالمین و الصلوه علی سید المرسلین محمد و آله او عترته… و بعد فهذا ما سالتمه من محصل الکلام فی صلوه الجمعه فی غیبه الامام علیه السلم فافتحواله مسامعکم و احتاطوا لدینکم اقول من البین ان العباده لا تصح الامتلقاه…
2و قد کان الفراغ من کتابه هذه النسخه الشریفه… ضحی الیوم التاسع و العشرین من شهر شوال من السنه السادسه عشره و المایه و الالف علی ید محبه الوفی… الداعی له بطول البقاء… محمدبن بدوی الجزایری… و سلم تسلیما کثیرا.
فهرست رساله‌های موجود در دفتر به خط محمدباقر بن زین‌العابدین موسوی (صاحب روضات الجنات) است.
نوع کاغذ:اصفهانی شکری.
تزئینات جلد:تیماجی مقوادار رنگ زرشکی سیر.
اولا. تاریخ فراغت از تالیف 1097ق. (و معلوم است که شیخ بهایی در 1030ق. درگذشته است).
ثانیا. مولف در 1116ق. که تاریخ نوشته شدن نسخه است زنده بوده و کاتب برای او از خداوند طول بقاء خواسته.
ثالثا. این دفتر در دست مرحوم صاحب روضات بوده و او در فهرست رساله‌های دفتر، این رساله را با تاکید بیشتر از فاضل هندی دانسته.
رابعا. از شیخ بهاءالدین عاملی رساله‌ای در باب صلوه جمعه نقل شده بخصوص این که این رساله در حرمت نماز جمعه است و دور است از شیخ بهایی که در حرمت نماز جمعه رساله‌ای بنویسد و از پدرش که رساله‌ای در وجوب عینی آن نوشته، به هیچ‌گونه یاد نکند.
نک: مجلس، رساله ش 6/ 128 خویی و ش 11/ 1836.
خامسا. وی به وجوب تخییری صلوه جمعه معتقد بوده (رساله شماره 10 همین نسخه) وی در این رساله از رساله پدر خود شیخ حسین بن عبدالصمد یاد نکرده.
ص 293-294: شرط انعقاد صلوه جمعه منقول از خلاف شیخ طوسی.
ص 371-373: روایتی منقول از امام صادق (ع).
ص 375-377: سوال شیخ صالح جزایری و جواب شیخ بهایی (بخشی از…).
در این که شرط جواز اقامه جمعه وجود و بسط ید امام مسلمانان است. وی یکایک اخبار و ادله‌ای که طرفداران جواز اقامه جمعه در غیبت یاد کرده‌اند نقل و رد کرده است و خود نیز دلیل‌هایی بر عدم جواز آن آورده است.
در پایان رساله، این ابیات را نیز که سروده مولف و متضمن تاریخ تالیف رساله است نوشته است:
فهذا ما سقینامن کوس / تدار براح حق من شراب
طهور من سقام الجهل صافی / تجل للضباب عن الصواب
نمر علی الافاضل بالرشاد / و ننفض عنهم ترب ارتیاب
نکفکف عنهم جند الضلال / و نهدیهم لعمری و الشباب
و قد کان الفراغ لیوم سبت / و قد رکب المضیف علی الذهاب
و الف بعد سبع سنین تمت / و تسعون تعدد فی الحساب
فلله المحامد ملی جور / و مابان الشراب عن السراب
و قد رقم السطور کماتراها / و قد نضدت مولف ذاالکتاب
محمد البهاء کفاه فخرا / بان یدعی ولی ابی تراب
عفی عنه الاله کما هداه / لارشاد و نجی من عذاب
وضعیت استنساخ نسخه: در انجام بعضی رسایل تاریخ کتابت ذکر گردیده.
يادداشتهاي مربوط به مشخصات ظاهري اثر: نوع خط:نسخ.
يادداشتهاي مربوط به نسخه موجود: 1در بالای نسخه ما نوشته شده «نسخه رساله شیخ بهاءالدین عاملی در صلوه جمعه» ولی مسلما این نویسنده در اشتباه افتاده زیرا:
مشخصات اثر: شکل و سجع مهر:
متن يادداشت: در پشت نخستین برگ مهر بیضی محمدباقر بن زین‌العابدین موسوی صاحب روضات الجنات درج شده. وی بالای مهر خود چنین نوشته: «قد انتقل الی بالوراثه من الوالد العلامه… فی سنه 1275».
يادداشت عمليات: بعضی صفحات وصالی شده.
يادداشتهاي مربوط به نمايه ها، چکيده ها و منابع اثر: ماخذ فهرست: مجلد چهارم، صفحه 3537-3538.
يادداشتهاي مربوط به خلاصه يا چکيده: مجموعه‌ای است دارای 17 رساله و نیز:
صحافي شده با: مقدمه الواجب/ مولی محمدباقر سبزواری504125
تاريخ: 20131201
محل و شماره بازیابی: 114406