مثنوی (سراینده: مولانا جلال‌الدین محمد بن محمد بن‌الحسین البلخی الرومی (- 672ق.))

نبذة عن كتاب مثنوی (سراینده: مولانا جلال‌الدین محمد بن محمد بن‌الحسین البلخی الرومی (- 672ق.))

شماره بازیابی: 431
شماره مدرک کتابخانه مجلس: IR10-18497
زبان اثر: فارسی
عنوان و نام پديدآور: مثنوی [نسخه خطی]/ سراینده: مولانا جلال‌الدین محمد بن محمد بن‌الحسین البلخی الرومی ( – 672ق.)
کاتب: شریف کشمیری.
تاریخ کتابت: دفتر اول: 1083ق. دفتر دوم: 1086ق.
قطع: رحلی کوچک. 17*26/5سم. 394گ. 42س.
يادداشتهاي مربوط به مشخصات ظاهري اثر: نوع خط:نستعلیق.
تزئینات نسخه:دارای شش سرلوح کوچک. مذهب و مجدول.
در کتابخانه دارالفنون کمبریج نسخه‌ای از این مثنوی موجود است.
نک: فهرست کتابخانه کمبریج، تألیف مرحوم ادوارد براون (ج1، 846-315. add)
يادداشتهاي مربوط به نسخه موجود: 2صفحات این نسخه محشی بمعانی ادبیات و ماخذ آیات مقتبسه از قرآن مجید و سائر شروح و تفاسیر متعلقه به متن مأخوذه از کتاب لطایف‌اللغات و لطایف‌المثنوی است.
مشخصات اثر: یادداشتهای تملک:
متن يادداشت: این نسخه از کتب مرحوم حسن علی خان امیر نظام گروسی بوده و در پشت صفحه اول به خط خود چنین نوشته: «پیشکاری کل مملکت آذربایجان و خدمت آستان حضرت امجد ارفع والا مظفرالدین میرزا ولیعهد دولت علیه ایران دامت شوکته مأمور و در دارالسلطنه تبریز مقیم و متوقف بودم این کتاب مثنوی را که نسخه نادره صحیح بسیار معتبری است… ابتیاع کردم و کان ذلک فی 25 شعبان 1302.»
يادداشتهاي مربوط به نمايه ها، چکيده ها و منابع اثر: ماخذ فهرست: مجلد دوم، صفحه 1174.
يادداشتهاي مربوط به خلاصه يا چکيده: شامل شش «دفتر» و هفت دیباچه و شش فهرست و یک مقدمه، تصحیح عبداللطیف بن عبدالله عباسی که با هشتاد نسخه مقابله شده، مصحح در مقدمه که مرآه‌المثنوی نامیده چنین می‌گوید: «این نسخه ناسخه مثنویات سقیمه و مثبت و مروج نسخ صحیحه مستقیمه که به ظاهر مصداق حال و مرآت منور مقال صدق مال خدمت مولوی معنوی است… کتابی است مستطاب و کلامی است فصل‌الخطاب که اول مرتبه در سنه اربع و عشرین و الف هجری در آهن پوش افغانستان تیراه کابل با مثنوی که استادان کامل این طریقت آن را به دفعات در مذت سی و پنج سال با شصت مثنوی مقابله کرده بعد از جرح و تعدیل بسیار درسا ساخته بودند و در کمیت و کیفیت کیفیت تمام داشت مقابله شده و دفعه ثانیه در سنه خمس و عشرین و الف دریولم کذر و غیره از مضافات پشاور با چهار پنج مثموی دیگر محاذات یافته و کره ثالثه در سنه ثاثین و الف در حین توجه دکن با عزیزی مه رفیق سفر بود مناظره شد و مره رابعه سنه احدی و ثلثین در دارالحضور و بیت السرور برهانپور در خدمت بعضی از افاضل و اهالی… به طریق تحقیق معانی با چهار پنج مثنوی دیگر که هر کدام در صحت نظیر و ثانی نداشت مذاکره شد… که مجموع زیاده بر هشتاد مثنوی می‌شود.» مصحح در خصوص افزونی ابیات این نسخه از نسخ سائره چنین اظهار می‌کند: «و نیز بعضی را گمان آن باشد که ابیاتی که در این مثنوی نسبت به مثنوی‌های دیگر افزوده و به حسب کمیت زیاده بر دو هزار بیت بر اکثر نسخ مزیت حاصل نموده الحاقی است و بعضی از آن شعر سلطان ولد ولد خلف حضرت مولوی می‌تواند بود حاشا که چنین باشد.»
محل و شماره بازیابی: 15300