مناقب الطاهرین(عمادالدین حسن بن علی طبری)

نبذة عن كتاب مناقب الطاهرین(عمادالدین حسن بن علی طبری)

شماره بازیابی: 3994
شماره مدرک کتابخانه مجلس: IR‮‭10-36561‬‬
زبان اثر: فارسی
سر شناسه: طب‍رس‍ی‌، ح‍س‍ن‌ ب‍ن‌ ع‍ل‍ی‌، ق‍رن‌7ق‌.
عنوان و نام پديدآور: مناقب الطاهرین/ عمادالدین حسن بن علی طبری
تاریخ کتابت: حدود قرن 11ق.
قطع: ‮وزیری. ‭14/5‬*‭24/5‬سم. ‭375‬ص. ‭23‬س.‬
يادداشتهاي مربوط به مشخصات ظاهري اثر: نوع خط:نسخ.
نوع کاغذ:سمرقندی ضخیم شکری رنگ.
تزئینات جلد:تیماجی مشکی.
کنار برخی از برگ‌ها وصالی شده.
از جمله مآخذ طبری کتاب ثاقب در مناقب از عمادالدین ابوجعفر محمد بن علی بن محمد طوسی مشهدی (طبری وی را با لقب حجه الاسلام یاد می‌کند و از جمله مطالب که به نقل از او آورده پاره‌ای از کرامات است که در عصر او در مزار امام رضا (ع) در مشهد واقع شده و یکی از این وقایع درباره انوشیروان مجوسی اصفهانی از مقربان خوارزم شاه و دیگری درباره محمد بن علی نیشابوری نابیناست. نک: گ255؛ الف و ب، ایضاح المکنون، 2/ 561 و ذریعه، 17/ 253) است.
يادداشت عمليات: از اول و آخر و وسط نسخه افتاده و اوراق آن مشوش و جابجاست.
يادداشتهاي مربوط به نمايه ها، چکيده ها و منابع اثر: ماخذ فهرست: مجلد ششم، صفحه 5077-5078.
يادداشتهاي مربوط به خلاصه يا چکيده: در تواریخ و مناقب پیغمبر و امامان (ص) در سه مجلد. طبری این کتاب را به سال 671ق در اصفهان نگاشت و در همان اوان تداول یافت و نسخه‌ها از آن بر می‌داشتند. پس از تالیف آن بابی را که به ذکر سقیفه و تاریخ ملوک بنی‌امیه و بدعتهایی که بدنبال ماجرای سقیفه در وجود آمد اختصاص داشت، کتابی جداگانه ساخت (همان کتاب الکامل فی السقیفه نسخه ش2077) طبری خود در سبب و کیفیت تالیف این کتاب می‌گوید: ششصد سال خلفاء بنی‌امیه و بنی‌عباس اخفاء مناقب اهل بیت می‌کردند و راویان را می‌کشتند و دفترها و احادیث اهل بیت می‌سوختند. وزراء و امراء شیعه که ناصر شریعه… بودند در ایام سلف در کتاب مثالب النواصب مسطور است. اما آنک در دور ماست ناصر دین‌الله بهاءالحق و الدین محمد بن المولی الصاحب الاعظم محمد صاحب الدیوان که به فر دولت او امروز تقیه‌ای که بر این طایفه محقه واجب بود حرام شد دولت اهل البیت (ع) بر اقاصی عالم بر کشیدند و در سایه این دولت فرقه یزیدیه و مروانیه و جبریه و مجسمه و ناصبه منکوب و مخذول شد چون داعی این دولت قاهره دید که شعفی خاص و اهتمامی به اقصی غایه فائض است از این بساط جهان پناه صلاح در آن دید کتابی جمع کند در تواریخ و قصص و معجزات و مناقب ائمه معصومین (ع) ابتدا از رسول، کرده پس ذکر فاطمه پس ذکر علی و از وی به ائمه دیگر… بنا بر ابواب و فصول نهاده به هر بابی دلائل امامت به قدر حاجت گفته شود زائد بر آنچه در تعریف کلامی و خلاص و نجات و اربعین بهایی هم به عربیت و هم به فارسی که داعی جمع کرده بود و همچنین کفایه در امامت از بهر این دولت فاهره در شهر اصفهان در سنه ثلاث و سبعین و ستمائه که ملازم بارگاه عتبه آن دولت ایده‌الله بوده است و بسیاری از علماء و طلبه علوم در آن دیار از طرائف از آن مستفید شدند و قسمت گرفتند، و در وضع اول این کتاب ذکر سقیفه و احوال ظلمی که بر خاندان رفت و حل شبهات ایشان و جواب احادیث مفتریات و ذکر ملوک بنی‌امیه و کیفیت وضع بدعتها در اسلام در اثناء کلام وارد بود، ثانیا دیده بر آن نفاذ یافت که آن باب کتابی بود مفرد. آن باب را از کتاب بیرون کرد که یک مجلد تمام بر آمد و در صدر کتاب جواب اقاویل و مذاهب هر طایفه و از عقب آن دلائل امامت به اقصی غایت رسانید و دلائل غریبه در آنجا درج کرد در جای دیگر از این کتاب گوید: فصل بدانک از تصنیف این کتاب مناقب الطاهرین تا هجرت رسول (ص) ششصد و هفتاد و یک سال است که گذشته (نسخه حاضر برگ 118ر).
تاريخ: 20141110