مسكن الشجون في حكم الفرار من الوباء و الطاعون (از: سيد نعمه الله بن عبدالله موسوي جزائري شوشتري)

نبذة عن كتاب مسكن الشجون في حكم الفرار من الوباء و الطاعون (از: سيد نعمه الله بن عبدالله موسوي جزائري شوشتري)

شماره بازیابی: 534ط
شماره مدرک کتابخانه مجلس: ‏‫10-4247‬
زبان اثر: عربي
عنوان و نام پديدآور: مسکن الشجون فی حکم الفرار من الوباء و الطاعون [ نسخه خطی]/ از: سید نعمه الله بن عبدالله موسوی جزائری شوشتری
تاریخ کتابت: ، تاریخ کتابت: مورخ 1284ق.
نام خاص و کميت اثر: 144 برگ، 16 سطر
قطع: ؛‏‫13*21سم.‬
آغاز، آغازه، انجام، انجامه: 1بسمله الحمدلله الذی جعل الموت سعاده للمومنین یتوصل بها الی اعلی الجنان… و الصلوه علی نبینا محمد و اهل بیته مصابیح الظلام… و بعد فیقول… انه وقع فی العراق و توابعه وباء و طاعون فی العام الثانی بعد المائه و الالف…
2بل ینبغی ان یغسل بالماء الحار الی غیر ذلک من الادویه المنقوله و الادعیه المرویه قد انتهت الی هنا هذه الرساله علی ید مولفها الجانی نعمه الله الحسینی عفا الله تعالی منه و سر منه فواضح عیوبه.
تزئینات جلد:تیماج عسلی.
نوع کاغذ:فرنگی آهار مهره.
1برگ پایانی و اضافی نسخه نیز مشتمل بر تعویذاتی است.
ماخذ فهرست: جلد 1/24، صفحه 345 – 346.
يادداشتهاي مربوط به عنوان و پديدآور: مولف کتاب را به مناسبت بیماری وبا و طاعون در عراق نگاشته و به روز جمعه هفتم رجب سال 1103 از تالیف پرداخته است.
وضعیت استنساخ نسخه: در ادامه کتاب، چند تعویذ به جهت رفع وبا و طاعون به خط کاتب دیده می‌شود.
يادداشتهاي مربوط به مشخصات ظاهري اثر: نوع خط:نسخ.
يادداشتهاي مربوط به نسخه موجود: 2در حاشیه صفحه 285 گواهی مقابله مورخ 1285 دیده می‌شود.
يادداشتهاي مربوط به کتابنامه ، واژه نامه و نمايه هاي داخل اثر: مولف کتاب را در پنج باب و یک خاتمه برگزار کرده است: الباب الاول: فی الکشف عن الموت و بیان جمله من عجائبه. الباب الثانی: فی مبادی الطاعون و اسبابه. الباب الثالث: فی حکم الفرار منه. الباب الرابع: فی تحقیق الاجل. الباب الخامس: فی واجب الحکام و العلماء و امثالهم عند نزول هذه البلایا. الخاتمه: فی نوادر متفرقه من احادیث تهش الیها الطباع و حکم فائقه تقبلها الاسماع.
يادداشتهاي مربوط به نمايه ها، چکيده ها و منابع اثر: نک: الذریعه، 21/ 19؛ مرعشی، 9/ 228.
يادداشتهاي مربوط به خلاصه يا چکيده: تحقیقی است در حکم شرعی فرار از طاعون و وبا، و جواز و عدم جواز فرار شخص مبتلا، که به مناسبت، مطالب دیگری را نیز به اصل مطلب افزوده است. در سال 1102 بیماری وبا و طاعون در عراق عرب شایع شد و شمار کثیری از اهالی آنجا را تباه ساخت که بسیاری از عالمان آن عهد عراق نیز درگذشتند.
موضوع (اسم عام يا عبارت اسمي عام): فقه