شرح الالفيه في النحو = شرح ابن الناظم (شارح: بدرالدين محمد بن محمد بن مالك طايي اندلسي)

نبذة عن كتاب شرح الالفيه في النحو = شرح ابن الناظم (شارح: بدرالدين محمد بن محمد بن مالك طايي اندلسي)

شماره بازیابی: 1141ط
شماره مدرک کتابخانه مجلس: ‏‫10-4655‬
زبان اثر: عربي
عنوان و نام پديدآور: شرح الالفیه فی النحو = شرح ابن الناظم [ نسخه خطی]/ شارح: بدرالدین محمد بن محمد بن مالک طایی اندلسی
کاتب: : کاتب: محمد بن رسلان بن ابراهیم، معروف به ابن السکری الشافعی
تاریخ کتابت: ، تاریخ کتابت: یکشنبه 17 جمادی الاخره 756ق.
قطع: ؛‏‫وزیری. 5/16*5/24سم. 201گ. 23س.‬
آغاز، آغازه، انجام، انجامه: 1بسمله رب یسر. قال الشیخ الامام العالم… اما بعد حمدالله سبحانه بما له من المحامد، علی ما اسبع من نعمه البوادی و العوائد… .
2… فاعلم انه انتهی غرضه من هذا النظم، و انه اشتمل علی اعظم المهمات من علم العربیه. تم ختم الکتاب بحمدالله تعالی و الصلوه علی نبیه… رب العالمین.
تزئینات متن:عناوین به شنگرف.
تزئینات جلد:تیماج سرمه‌ای.
نوع کاغذ:سمرقندی.
2تعلیقاتی به خط نستعلیق قرن 11ق در هامش صفحات وجود دارد. نسخه مصحح است و تصحیحات و مستدرکات در هامش برخی صفحات دیده می‌شود؛ گواهی بلاغ در هامش برخی صفحات هست.
ماخذ فهرست: جلد 2/24، صفحه 153 – 154.
يادداشتهاي مربوط به مشخصات ظاهري اثر: نوع خط:نسخ.
يادداشتهاي مربوط به نسخه موجود: 1بر پشت برگ آغاز در همان صفحه مختصری به خط کاتب در شرح حال شارح آمده است؛ بین ص 51 و 52 تعلیقه‌ای به خط کهن وجود دارد که بین دو صفحه الصاق شده؛ در ذیل انجامه کاتب کسی انجامه کاتب را هنرمندانه بازنویسی کرده است.
مشخصات اثر:
یادداشتهای تملک:
شکل و سجع مهر:
متن يادداشت:
گواهی تملکاتی به خط نسخ کهن و تعلیق و نیز نستعلیق متاخر موجود است: 1. یحیی الجمالی، احمد بن عمر…، ابوالمراحم بن ابی‌الفضل بن وفا مورخ 903ق، عبدالحی مصطفی الحسینی، ابوالفتح بن المعصوم، احمد بن محمد الفقیه الاصبهانی ابن محمد علی الهرندی.
سجع مهر بیضوی احمد بن محمد الفقیه الاصبهانی ابن محمد علی الهرندی «عبده الراجی احمد بن محمد».
يادداشت عمليات: از ص 312 – 322 نونویس و بر کاغذ فرنگی آهار مهره نگاشته شده.
يادداشتهاي مربوط به نمايه ها، چکيده ها و منابع اثر: نک: مجلس، ش 2/ 5969، 7059، 7378، 7551، 7734، 14285؛ کشف الظنون، 1/ 151.
يادداشتهاي مربوط به خلاصه يا چکيده: شرحی است بر ارجوزه پدرش در نحو معروف به الفیه ابن مالک و ظاهرا نخستین شرحی است که بر الفیه نگاشته‌اند.
موضوع (اسم عام يا عبارت اسمي عام): نحو